سوهاضمه مغزم

خب در همین راستایی که ان بالا نوشته ام :) می خواهم یک بخش از نوشتنم را به اینجا منتقل کنم و سعی کنم که حداقل هفته ای یک بار این جا هم بنویسم. به نظرم بیشتر کتاب هایی که ان بیرون هستند و می خواهند یا میگویند می خواهند که به خواننده در بهبود بخشیدن و رشد دادن شخصیت و زندگی و شادی و خوشبختی آش کمک کنند به نوشتن به عنوان یک ابزار رایگان اما بسیار موثر روان درمانی نگاه می‌کنند. ادعایی که ندارم که خیلی کتاب های روانشناسی خوانده ام اما چند سال هست که با روان شناس صحبت می‌کنم و شاید ده ها کتاب یا حداقل سی تا کتاب در مدت عمرم خواندم ام که تمرکزشان روی روان شناسی بوده است و همه این ها به نوشتن به عنوان یک ابزار خالی کردن روان روی کاغذ نگاه می‌کنند این جا می گویند تجربه ات را احساسات و افکارت را با نوشتن نام گذرای کن . وقتی اسم ان چه که احساس می‌کنی را روی کاغذ. می نویسی یا تایپ میکنی یک اتفاق قشنگ رخ می دهد دیگر ان تجربه اسم دارد نام دارد و یک جورهایی تو با ان صلح میکنی از کنارش رد می‌شوی و دیگر همه جا حملش نمی کنی با خودت . می توانی حین نام نهادنش فکر کنی که می خواهی قدم بعدی چه کار کنی می توانی همه چیزهایی که در ذهنت هست را طبقه بندی کنی و این شکلی به آرامش برسی . مهم نیست که در مدرسه برای نوشتن یک خط چه قدر عرق ریختی و این پا ان پا کردی فکر کن داری با یک دوست درد دل میکنی اصلا داری با همسرت مادرت دوست صمیمی ات حرف می زنی . همان هایی که وقتی یک اتفاقی می افتاد سریع گوشی را بر می داری بهشان پیام می دهی یا اصلا زنگ می زنی که فلانی نفهمیدی چی شد بله فکر کن با آنها هست که داری افکار تجربه و عقایدت را به اشتراک می گذاری .بله به همه این دلایل بالا تصمیم گرفته ام که هر هفته جمعه شب به وقت سوهاضمه مغزم...

قرار بود دیروز اپدیت کنم ولی به قدری کار هست ان بیرون از این صفحه که دقیق نمی دانم اول بایست به کدام شان برسم. مدرسه پسرک از روز جمعه تا سه شنبه تعطیل هست و از قضای روزگار همسر هم در طول این ویکند یک در میان شیفت شب هست دوباره می ماند علی و حوضش. برای سلامت روحی خودم و پسرم هر هفته یک طورهایی برنامه گذاشته ام که یا مهمان داشته باشیم یا مهمانی برویم و این شد که دیشب برادر همراه دوست دخترش خانه ما بودند و بعد هم دسته جمعی رفتیم شام بیرون که خوب بود فقط من مثل بیشتر مامان های دنیا که بچه سه ساله دارند درست نفهمیدم چی خوردم کی خوردم و اصلا بقیه چه خوردند و چه کار کردند. چون دایم دنبال پسرک بودم که خسته بود و بهانه میگرفت و می خواست برود به مغازه های بیرون سرک بکشد . خلاصه نه نیم شب بچه را گذاشتم توی تخت و خودم ده و نیم غش کرده بودم .دلیلش هم این بود که تمام روز سگ دو زده بودم و خرید اخر هفته ام را انجام داده بودم به همراه تمیزکاری و شست شوی و خشک کردن و تا کردن لباس های خودمان و روتختی ها و .... با علم به اینکه سه روز بعدش غیر دیشب که دو تا مهمان داشتم قرار هست ۱۳ نفر بیایند خانه مان شب . هنوز هم غیر خرید برای فردا شب کاری نکردم . می خواهم به طرف ظهر آشپزی هایم را انجام بدهم ولی خوب دلم خوش هست که خریدم را کرده ام و قرار نیست در این وضعیت رودخانه جوی که با شلنگ اب می اید روی سرم. از خانه بروم بیرونهفته دیگر مهمان هستیم و هفته بعدش هم مهمان داریم و البته مسافرمان که تا هفته اول مارچ این جا هست و بایست یک برنامه ای هم بگذاریم که سرکار خانوم هم حوصله شان سر نرود.سه شنبه هم قرار هست خاله بشوم به امید خدا. خواهرم وقت سزاررین دارد و به همین دلیل هم مامان بابا ان جا هستند .همه میگویند خ سوهاضمه مغزم...

یک زمانی برای اینکه حالم بهتر بشود و لبخندی از ته دل روی لب هایم بیاید سریال فرندز را می دیدم اما الان مدت هاست که سریال های شبکه Pbs را می بینم بیشتر سریال ها جنبه پلیسی و کاراگاهی دارند و در دل دهکده های کوچک و با صفای انکلیسی رخ می دهند. خیلی درس اخلاقی ندارند ولی در ان ها صحنه های خشن و خون ریزی و ادم کشی یا امیختن جن٬سی ندارند . دهکده ها و مردم شان با صفا هستند و همیشه هم همه چیز یک جورهایی به خوشی ختم میشود. الان در حال دیدن مجدد سریال Father Brown هستم که یک کشیش هست که مغز کارآگاهی دارد و دزدی ها و جنایت های دهکده های اطراف را حل میکند. عاشق شخصیت این کشیش هستم ارام خونسرد انسانی و خردمند . هر وقت داغ میکنم از خودم می پرسم الان اگر این کشیش جای من بود چه کار میکرد؟ یاد انسانیت و عطوفتش برای مردم می افتم و البته هوش بالایش و سعی میکنم که یک جورهایی مثل او برخورد کنم. این سریال ها را این جا می نویسم که اگر دوست داشتید ببینید : Father BrownSister Boniface MysteriesDeath in ParadiseAll Creatures Great and Small سوهاضمه مغزم...

خوب الان که این ها را می نرسیم ساعت هفت صبح هست و هوا ظلمات . دوست ندارم گله و شکایت کنم چون یکی از دلایلی که پسرک تا هفت نیم می خوابد همین تاریک بودن هوا هست . امروز صبح روز تولدم هست بدون ساعت و سر و صدا به شکل اتو ماتیک ساعت شش و ده بیدار شدم. حنایی پایین خوابیده بود و من در تخت تنها بودم همین جوری که دراز کش بود و حواسم بود که اتوماتیک وار موبایلم را چک نکنم اول صبحی در تخت خواب . یک ور ذهنم گفت ا مهسا امروز تولدت هست بعد اون ور دیگر ذهنم گفت خب که چی ؟ حالا باشد. بعد ان یک ور دیگر جواب داد خب بگو چه احساسی داری می خواهی روز تولدت چه کار کنی ؟ چه برنامه ای داری؟ واقعیت این هست که احساس خاصی ندارم. نه خوشحالم نه ناراحت . قرار نیست که امروز کار خاصی انجام بدهم مثلا بروم ناخن درست کنم یا قهوه بزنم و کتاب بخوانم و بعد نهار بروم بیرون . کتاب فروشی هم نمی روم که بهترین و شیرین ترین تفریحم هست . به جایش دیشب تا دیر وقت سگ دو زدم و دو تا چمدان بستم و مواد غذایی لازم برای مسافرت مان را جدا جدا در پلاستیک گذاشتم و هی لیست هایم را مرور کردم که مبادا مثلا یادم برود فلان اسباب بازی پسرک را بیارم که بعدش بهانه بگیرد و اذیت شود و اذیت مان کند . بله یک برنامه ویژه هست که ان هم عبارت هست از سنت قدیمی رفتن من و حنایی به مسافرت رفتن این شکلی که حنایی از ماه ها قبل مرخصی رد می کند تا با هم برای جشن گرفتن تولد هایمان که به فاصله دو روز هست برویم مسافرت .معمولا هم یک جای برفی به نام lacke Tahoe قبلا که بچه نداشتیم دو نفری می رفتیم سه چهار روزی می ماندیم الان همراه پسرک و مامان بابا و برادر می ر ویم و دو روزه بر میگیردیم .الان سه سالی هست که این برنامه دسته جمعی مسافرت را داریم. و سوهاضمه مغزم...

امروز که پسرک را گذاشتم خانه مامان متوجه شدم چه اجحافی در حق مامان بابا میکنم. قیافه هر دویشان امروز خسته و بی حوصله بود . دیروز صبح زود برده بودمش ان جا و امروز ظهر هم دوباره اورده بودمش .پسرک را دوست دارند و بالای چشم شان میگذارند و تنها نوه شان هست ولی پسرک بسیار فعال و پر انرژی و کاووش گر هست. بیش فعالی ندارد ولی انرژی زیادی دارد که می خواهد کنار من یا مامان یا بابا صرف کند . نمی دانم چه طوری بگویم خیلی وابسته هست به اینکه کسی کنارش باشد و بعد کمی هم در فعالیت هایش شرکت کند. راضی هست به همین که در حیاط بپر بپر کند و من هم گاهی دنبالش بدوم و خلاصه نشان بدهم که هستم و به او توچه میکنم. عاشق مکالمه هست هر چند نصف حرف هایش را هم کسی نمی فهمد ولی دوست دارد حرف بزند سوال بپرسد و البته که عاشق دستور دادن هست که چراغ روشن کن حالا خاموش کن موسیقی بگذار نه این را نمی خواهم ان دیگری که یک جوجو در ان می خواند را می خواهم حالا بغلم کن نه این مدلی بغلم نکن پس داگی کجاست برو داگی را بیاور نه من این یکی داگی را نمی خواهم برو از ماشین بیار و ...... سه ماه دیگر سه سالش می شود و با اینکه خراب کار نیست بدجنس نیست گناهش این هست که کم می خوابد و زیاد انرژی دارد و نگه داری و سرگرم گردنش شده کار دو نفره. برای همین هم هست که این روزها در به در پیداکردن جا در مهد کودک هستم برایش. دلم خوش هست می رود ان جا در کنار بچه های هم سنش بازی میکند انرژی ظاهرا نا محدودش را خالی میکند و بعد هم یاد میگیرد که چه شکلی مسالمت امیز در کنار بقیه وقت صرف کند و مهارت های اجتماعی اش بالا می رود. تا این ثانیه هیچ شانسی در پیدا کردن مهدکودک برایش نداشته ام و بیشتر مهدهای خوب تا پاییز هم جای اضافه ندارند.هفته ای که گذشت سوهاضمه مغزم...

بلاخره ایمیلی که منتظرش بودیم رسید و پسرک برای تابستان که سه سالش میشود پذیرش شد. البته شرط پذیرش این هست که خودش بتواند برود دست به اب و لازم نباشد که پوشکش را کسی باز کند :))) دلم خوش هست که تا تابستان می توانم این رویای پاتی ترین شدن را هم تحقق ببخشم. فکر میکنم هم استاندارد همین باشد که سه سالگی خودت بروی دست به اب . هر چند گفته شده شب ها تا یک مدتی بایست پوشک شبانه ببندد و تا زمانی زیادی احتمال امدن باران در تشک شان بسیار بالاست‌:)در این ده روزی که گذشت من و حنایی پشت به پشت با هم دعوایی بودیم. بار اول حنایی گیر داد به چیزی که نقطه ضفف من هست و خلاصه سه چهار روز سر ان مساله با هم دعوایی بودیم به این شکل که اولش داد و بیداد و از روزهای بعدش سر سنگین بودن و خوابیدن در اتاق های جدا. سر اون قضیه که حنایی عذر خواهی کرد و منم قبول کردم و خوب بودیم تا یک روز و نیم بعدش که حنایی با. دوست هاش صحبت کرد و مسافرت به المان شان قطعی شد و ماند که فقط بلیط بگیرند برای اوکتوبر فیست و باقی قضایایش . منم خبر داشتم که قرار بوده و هست که سه چهار نفری همه با هم بروند آلمان و خلاصه در جشنواره آبجو خوری و فلان و بهمان شرکت کنند ولی دیگر نمی دانستم که قرار هست سوییس و آلپ را هم ببینند و هنل بگیرند . آلپ نقطه ضعف من هست یکی از ارزوهایم هست که بروم این رشته کوه را که در چندین کشور اروپایی هست ببینم اگر سوییس باشد که عالی هست . برای همین هم بود که همیشه وقتی خانه تنها هستم یا خانه هستم ولی پسرک خانه نیست تلویزیون را روشن میکنم ویدیوهای کیفیت بالا یا همان رزیولوشن بالای الپ را در یوتوب دل سیر تماشا میکنم. خیلی شده در حال اشپزی ام اما تلویزیون اشپزخانه مان روشن هست و من همین طور که خورشت هم می زنم دار سوهاضمه مغزم...